Nowe życie

Rozdział 25

Gregor

- Kocham cię Gregor… – wyszeptała cichutko.

Z wrażenia nie zdołałem wydobyć z siebie głosu. I jak się okazało za chwilę, na całe szczęście.

– …ale nie mogę teraz odwołać ślubu ze Schlierenzauerem.

– Że co? – zamarłem zaskoczony. – To chyba jakiś żart?

– Nie. – Odtrąciła moją rękę, którą obejmowałem ją w pasie. Powiedzieć, że poczułem się ogłuszony,  to zbyt mało.

– Możesz wyjaśnić, co to do diabła ma znaczyć?!

– Nie denerwuj się, Gregor.

– Niby jak mam się nie denerwować! Może mam być jeszcze zachwycony? Kochasz mnie i jednocześnie zrywasz ze mną, tak?! - nie odpowiedziała. Po prostu zbliżyła się do mnie i złożyła pocałunek na moich ustach.

~

Mary

Długo biłam się z myślami. Długo zastanawiałam się nad swoją przyszłością.  I wbrew danemu sobie słowu, pocałowałam go. Nie odsunął się, ani nie poruszył. Nasz ostatni pocałunek był jednak gorący i pełen żaru. Potem Gregor  delikatnie odepchnął mnie i uśmiechnął się. Chociaż był to raczej sztuczny grymas warg, bez jakiejkolwiek radości.

- Nigdy cię nie zapomnę, wiesz? - szepnęłam ścierając łzę, spływającą po mojej twarzy. -  Żegnaj… – Jeszcze tylko przelotnie musnęłam wargami jego policzek i wyszłam z zakrystii.

~

Gregor

 Pozostałem sam pośrodku zakrystii, wściekły, rozgoryczony, z oczami pełnymi łez, które popłynęły dopiero teraz. Tak. Mężczyźni też płaczą. Ocknąłem się dopiero wtedy, kiedy zza drzwi dobiegły do mnie dźwięki weselnego marsza. Wciąż nie docierała do mnie świadomość porażki.

To koniec, wszystko stracone. Nie pozostało we mnie ani odrobiny nadziei, ani trochę wiary. Byłem w środku pusty, wyprany z emocji,  jakby przed chwilą ktoś zabrał moje marzenia, zniszczył plany i zostawił pełną ruin rzeczywistość. Serce bolało mnie tak bardzo, że miałem wrażenie, iż lada chwila pęknie, rozsypując się w drobne kawałeczki. Zgiąłem się wpół, jakby ktoś wymierzył mi celnego kopniaka i pozwoliłem kolejnym łzom zmoczyć mój garnitur.

_______

W sobotę rozdział zwany epilogiem. Serdecznie zapraszam!

Trochę pokręciłam, ale chyba nikt nie będzie umiał przewidzieć końca ;)

Typować można, zachęcam do pisania własnych wyobrażeń epilogu, do wersji, którą chcielibyście przeczytać ;)
To jeszcze nie czas na pożegnanie ani na zyczenia noworoczne. To wszystko w sobotę! Notka moze być czasem wtedy dłuższa jak rozdział! (Lojalnie uprzedzam)
Do zobaczenia!